الان که اين را بــرايــت مـي نـويســم،

سـاعـت دقيــقاً رأسِ نبــودن تـوســت 

تــو هر موقــع دلــت خـواسـت بـخـوان ...



نه نفرتی بود نه کینه ای فقط یه دو راهی بود...


 دو تا آدم، دو تا راه، دو تا انتخاب همین ...

می‌تونستیم دیرتر به دو راهی برسیم 


ولی شتاب کردیم و بجای قدم زدن دویدیم ...

به ناچار باید انتخاب می‌کردیم...من راهم رو و تو راهت رو...

من راهی داشتم و تو راهی و مجبور بودیم به انتخاب ... 


دیر یا زود به این جا می‌رسیدیم...


 ولیکاش دیرتر... کاش کمی دیرتر...


نه نفرتی بود نه کینه‌ای ... یه دو راهی بود و دو تا انتخاب





 nili...  

مادرم ﻧﻤﺎﺯ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺁﻭﺍﺯ !

ﻋﻘﺎﯾﺪﻣﺎﻥ ﭼﻘﺪﺭ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﺩ !

ﺍﻭ ﺧﺪﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﻨﻢ ﺧﺪﺍﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ !

ﺧﺪﺍﯼ ﺍﻭ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻭ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻗﺪﯾﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮﺩﻩ !

ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﯿﺎﺯﻡ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﯿﺎﺗﻢ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮ ﺍﺯﺩﯾﺮﻭﺯ ﺍﺳﺖ!

ﺍﻭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻨﺞ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ !

ﻣﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﻮﺩﻡ!ﺩﺭ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ، ﺑﻐﺾ ﻫﺎﯾﯽ ﭘﺮﺍﺯ

 ﺍﺷﮏ ، ﺩﺭ ﺷﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ! ﺩﺭ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ !

ﺍﻭ ﺟﻠﻮﯼ ﺧﺪﺍﯾﺶ ﺳﺠﺪﻩ ﻣﯿﮑﻨﺪ !

ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺧﺪﺍﯾﻢ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ !

ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ...

ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﯾﺎ ﺍﻭ !

ﺩﯾﻦ ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﯾﺎ ﺍﻭ!